Vuistregels waterontharders

In de waterontharder branche wordt gebruik gemaakt van een aantal vuistregels. Zo bestaat een vuistregel voor het bepalen van de capaciteit van een waterontharder. Hoewel het een vuistregel betreft, ligt de uitkomst dicht bij de werkelijkheid. Met deze vuistregel kan op basis van de inhoud van de ionenwisselaar een inschatting gemaakt worden wat de onthardingscapaciteit is.

Vuistregel uitwisselingscapaciteit ionenwisselaar

Wanneer je de uitwisselingscapaciteit van een ionenwisselaar wilt berekenen vermenigvuldig je de inhoud van de ionenwisselaar (in liters) met 2800. De uitkomst is de uitwisselingscapaciteit in dH.liters.

Een voorbeeld: een ionenwisselaar met een inhoud van 10 liter heeft een uitwisselingscapaciteit van 10 x 2800 = 28.000 fH.liters. Deze ionenwisselaar is in staat om 28.000 liter met één graden Duitse hardheid te verlagen of 14.000 liter met twee graden Duitse hardheid te verlagen et cetera.

Stel de waterhardheid is 20° dH dan kunt u met deze vuistregel berekenen hoeveel liter water onthard kan worden tussen twee regeneratie cycli, de zogenaamde regeneratie intervaltijd.

Dat is: 10 liter x 2800 / 20 dH = 28.000 / 20 = 1400 liter water

Vuistregel zoutgebruik

Wanneer je een indicatie wil hebben van het zoutgebruik dan kan je op een grove manier dit berekenen door het aantal inwoners te vermenigvuldigen met 30 kg zout. Een woning met vier bewoners verbruikt ongeveer 4 x 30 = 120 kg zout per jaar.

Dit is wel een heel grove benadering omdat de hardheid van het water niet in de berekening is meegenomen. Maar het geeft je toch een gevoel aan welke waarde je moet denken. Zout is overigens vrij goedkoop, rond de tien euro per 25 kg, dus een grove benadering is niet heel erg omdat de kosten van het zout relatief kleine bedragen zijn ten opzichte van de aanschafprijs van de waterontharder.